فان بروز | سایت تفریحی و آموزشی

یه عکس نوشته درست کردم با نمای کوه سنگی

امیدوارم خوشتون بیاد

اینم لینک عکس با کیفیت بیشتر :

http://up.funbrooz.ir/view/652225/koohsangi-khodaya-designed-by-seyed-ali-big.jpg

سهراب سپهری چقدر زیبا گفته :

ﺧﺪﺍ ﮔﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺭﻭﻱ ﻛﺎﺭ آﺩﻣﻬﺎ !

ﭼﻪ ﺷﺎﺩﻳﻬﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮﻫﻢ…ﭼﻪ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﺭﺳﻮﺍ…

ﻳﻜﻲ ﺧﻨﺪﺩ ﺯ آﺑﺎﺩﻱ…

ﻳﻜﻲ ﮔﺮﻳﺪ ﺯ ﺑﺮﺑﺎﺩﻱ…

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﺩﻱ…

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻛﻨﺪ ﻏﻮﻏﺎ…

ﭼﻪ ﻛﺎﺫﺏ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ…

ﭼﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻛﺎﺫﺏ…

ﭼﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻓﺎﺳﻖ…

ﭼﻪ ﻓﺎﺳﻖ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﺑﺪ…

ﭼﻪ ﺯﺷﺘﻲ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺭﻧﮕﻴﻦ…

ﭼﻪ ﺗﻠﺨﻲ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺷﻴﺮﻳﻦ…

ﭼﻪ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﺭﻭﺩ پایین…

ﭼﻪ ﺍﺳﻔﻠﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﻋﻠﻴﺎ…

ﻋﺠﺐ ﺻﺒﺮﻱ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ !!!

ﮐﻔﺶ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺩ . ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ نوﺷﺖ :

ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﺯﺩ ...


ﺁنطﺮﻑ ﺗﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫا ﻧﻮشت :

ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ...


ﺟﻮﺍﻧﻲ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ :

ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻗﺎﺗﻞ ...


ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪﻱ ﺻﻴﺪ ﻛﺮﺩ ﻧﻮﺷﺖ :

ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ.


ﻣﻮﺟﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ .

ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ : " ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻦ ، ﺍﮔﺮﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺎﺷﯽ "

بر آنچه گذشت ،آنچه شکست ،آنچه نشد ...حسرت نخور ؛

زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمیشد

اگر هیچوقت بعد از هر لبخندی خدا را شکر نمی کنی...

حق نخواهی داشت بعد از هر اشکی از او گله مند شوی...

خداوندا..
به دل نگیر اگر گاهی
زبانم از شکرت باز می ایستد !!...
تقصیری ندارد...
قاصر است
کم می آورد در برابر بزرگی ات...
لکنت می گیرند واژه هایم در برابرت
در دلم اما همیشه
ذکر خیرت جاریست !!...

دختر کوچولوی ملوس دو تا سیب در دو دست داشت.

در این موقع مادرش وارد اتاق شد.

چشمش به دو دست او افتاد.

گفت:"یکی از سیباتو به من میدی؟"

دخترک نگاهی خیره به مادرش انداخت و نگاهی به این سیب و سپس آن سیب.

اندکی اندیشید . سپس یک گاز بر این سیب زد و گازی به آن سیب.

لبخند روی لبان مادرش ماسید. سیمایش داد میزد که چقدر از دخترکش نومید شده است.

اما،دخترک لحظه ای بعد یکی از سیب های گاز زده را به طرف مادر گرفت

و گفت:"بیا مامان این سیب شیرین تره!"

مادر خشکش زد.چه اندیشه ای به ذهن خود راه داده بود و دخترکش در چه اندیشه بود.

هر قدر با تجربه باشید ، در هر مقامی باشید ، هر قدر خود را دانشمند بدانید

قضاوت خود را اندکی به تاخیر اندازید و بگذارید طرف مقابل شما فرصتی برای توضیح داشته باشد .

عصر عصرِ تنهايی‌ست . . .

نگاه كه كنی ميبينی همه ترجيح ميدهند صندلی جلوی تاكسی بنشينند. . .
همه تلاش ميكنند آهنگهاشان را تنهايی گوش بدهند . . . هيچكس دوستی را برای هميشه اش نگاه نميدارد ، چون اينجور چيزها تاريخ مصرفشان گذشته . . .
وسيله های آشپزخانه ها نيازی به مادر ندارند و دوربينهای عكاسی نيازمند كسی نيست كه بتواند بگويد:سه،دو،يك...

خودت نگاه كن ميبينی،سلفی‌ها و مونوپادها چقدر خوب تنهايی را حفاظت ميكنند تا مجبور نشوی از رهگذری در پارك خواهش كنی پرتره ی زيبايی از دوستيهای‌تان رسم كند و مجبور نشوی لبخندی از اجبار تحويلش بدهی...

چون نه دوستی هست نه رهگذری٬ همه ی رهگذرها درحال چك كردن پيام هستند. . .
هركدام از سرنشينان تاكسی آهنگی را به تنهايی گوش ميدهند. . .
اگر خدايی ناكرده روزی از اجبار سوالی از كسی پرسيدی حتما بابت خدشه دار شدن حريم وسيع تنهايی‌اش مفصل عذر بخواه. . .

يادت باشد که آن چند نفری را كه هنوز دوروبرت هستند نپرانی. . .

مراقب دوستی ها‌مان باشیم . . .

من عقابی بودم
که نگاه یک مار
سخت آزارم داد
بال بگشودم و سمتش رفتم
از زمینش کندم
به هوا آوردم
آخرِ عمرش بود
که فریبِ چشمش
سخت جادویم کرد!
در نوکِ یک قله
آشیانش دادم
که همین دل رحمی
چه به روزم آورد!
عشق جادویم کرد
زهرِ خود بر من ریخت
از نوکِ آن قله
به "زمین" افتادم
تازه آمد یادم
من "عقابی" بودم
بر فرازِ یک کوه
آشیانِ خود را
به نگاهی دادم...

هی گــــناه کردیم و گفتیم خـــدا
می بخشــد...
عـــذر آوردیم و گفتیم خــــدا
می بخشــد...
آخر این بخشش و این عفو و کرامت تا کی...!!!
او رحیم است ولی ننگ و خیانت تا کی...!!!
بخششی هست ولی قهر و عذابی هم هست...
آی مردم به خدا روز حسابی هم هست...
زندگی در گذر است...
آدمی رهگذر است....
زندگی یک سفر است....
آدمی همسفر است...
آنچه می ماند از او راه و رسم سفر است...
رهگذر میگذرد....

وقتی *مجازی*دلبستی...

وقتی *مجازی*وابسته شدی...

و *مجازی *عاشق شدی...

منتظر روزی باش که*واقعی*دل بکنی...

*واقعی*بغض کنی...

*واقعی*اشک بریزی و خاکستر شی

کاش کسی یاد معلم ها میداد...

اول مهر ، شغل پدر ها را نپرسند....

وقتی هنوز احترام به همه ی شغل ها و افتخار به همه ی پدر ها را یاد دانش آموزانشان نداده اند....

حالا قصه ی چشمان یتیمی که نم میخورد بماند..!!

من اینجوری نمیتونم، یه سدی بین قلب ماست

تو باید غرق شی در من، بفهمی کی دلش دریاست

من اینجوری نمیتونم، تو پای من نمیشینی

تورو انقدر بخشیدم، بزرگیمو نمیبینی

همیشه مقصدم بودی، کجا با تو سفر کردم

چقدر تنها برم دریا، چقدر تنهایی برگردم

من اینجوری دلم خوش نیست، شبم با ترس هم مرزه

بهشت هم اونورش باشه، به این برزخ نمی ارزه

من اینجوری نمیتونم، تو اینجایی و من تنهام

دارم میمیرم از بس که نگفتم چی ازت میخوام

خالق من بهشتی دارد ،

نزدیک و زیبا ،

دوزخی دارد ،

به گمانم کوچک و بعید ،

و در پی دلیلى است که ببخشد ما را،

گاهی به بهانه یک دعا در حق دیگری…

شاید امروز آن روز بی دلیل باشد

آخرین بار که من از ته دل خندیدم
علتش پول نبود
انعکاس جوک هر روز نبود
علتش چهره ژولیده ی یک دلقک
یا زمین خوردن یک کور نبود ...
من به "من" خندیدم !
که چو یک دلقک گیج
نقش یک خنده به صورت دارم و دلم می گرید...!

و چاقویی که سر نمیبرد " اسماعیل " را

و دریایى که غرق نمی کند" موسى " را

وکودکی که مادرش او را به دست موجهاى " نیل " می سپارد

تا برسد به خانه ی تشنه به خونش

و دیگری را برادرانش به چاه مى اندازندسر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد…

آیـا هـنـوز هـم نـیـامـوخـتـی ؟!

کـه اگـر هـمـه ی عـالـم

قـصـد ضـرر رسـانـدن بـه تـو را داشـتـه بـاشـنـد

و خـــدا نخـواهد " نــمــی تــوانــنــد "

جای خالی تورا با عروسکی پر میکنم
همانند توست، مرا دوست ندارد
احساس ندارد
اما هر چه هست
دل شکستن بلد نیست…

اخــلاقم گــَنـده....

لَبــام نمــیخـَنـده...

یـه ادم تخسم....

رک بگم ﻣـَﻦ یه آدمﺳگـــِـ ﺍﺧـــﻼﻕ ﻭﺣﺸــــــﯽ ﺍمـ

کـه دِل از زنـدگـی کَــنده...

خــداا !!!!!

دنیـات واســه آدمــات!!!

بــگــو جــَهــنــمت چـَنـده ؟→ ❂ ✘

بقیه ادامه مطلب...